Διαχείριση πένθους για απώλεια συντρόφου
Η απώλεια του συντρόφου σημαίνει στην ουσία απώλεια της σχέσης. Πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται με τον τρόπο αυτό να εγκαταλείψουν τις προσδοκίες που είχαν για το κοινό μέλλον μαζί με τον σύντροφο τους. Έρχονται αντιμέτωποι με συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και απαισιοδοξίας, με την απόγνωση και τη μοναξιά.
Η προσαρμογή σε μια ζωή χωρίς τον σύντροφο είναι μια μεγάλη πρόκληση. Οι ηλικιωμένοι έχουν την τάση να παραιτούνται, αποσύρονται κοινωνικά και απομονώνονται μετά από μια τέτοια απώλεια, γεγονός που οδηγεί σε μείωση της αυτοφροντιδας και επιβάρυνση της σωματικής και ψυχικής τους υγείας. Επίσης τα συναισθήματα μοναξιάς είναι ιδιαίτερα έντονα και μπορεί να οδηγήσουν στο να εμφανίσει ο ηλικιωμένος συμπτώματα κατάθλιψης.
Καταλυτικής σημασίας για να βοηθηθεί ένας ηλικιωμένος να προσαρμοστεί και να συμφιλιωθεί με την απώλεια είναι η στήριξη, η συναισθηματική επικοινωνία και η συχνή επαφή με την οικογένεια.
Στις νεαρότερες ηλικίες οι αντιδράσεις και η ψυχική κόπωση δεν είναι ελαφρύτερα. Οποιαδήποτε αίσθηση έρχεται μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική και να ποικίλει: από τον θυμό απέναντι στο άτομο που έφυγε (πιθανώς πρόωρα, σε τέτοιες περιπτώσεις) μέχρι την αυτό-εγκατάλειψη. Το άτομο βυθίζεται σε οποιοδήποτε συναίσθημα προκύψει και οφείλει να επιτρέπει να ρεύσει ομαλά μέσα από κάθε πιθανό στάδιο στην πορεία προς την αποδοχή.
Πρέπει να αποφύγει να σπρώξει μακριά ή να αγνοήσει τα συναισθήματά του, καθώς τότε θα τα αντιμετωπίσει ισχυρότερα στο μέλλον. Ειδικότερα, για τη διαχείριση του πένθους από απώλεια συντρόφου, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι:
Συμβουλές Διαχείρισης της Απώλειας
- Συνιστάται να ζητάμε και να λαμβάνουμε φροντίδα εάν οι απαιτήσεις της καθημερινής ζωής όπως διαμορφώνονται μετά το θάνατο ενός συντρόφου δυσχεραίνουν τη ζωή μας. Επίσης, να αναζητάμε ψυχολογική υποστήριξη για τη διαχείριση του πένθους, ιδιαίτερα εάν οι οικείοι μας επιμένουν γι’ αυτό.
- Ακόμα και αν πρόκειται για σύντροφο με τον οποίο είχαμε σχέση που οι τρίτοι δεν αναγνωρίζουν ως σημαντική (λόγου χάρη διότι ήταν μικρής διάρκειας ή γιατί δεν την ενέκριναν), αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πενθούμε βαθιά για την απώλεια. Οι κοινωνικές περιστάσεις ή οι σχέσεις του επιζώντα συντρόφου με την οικογένεια του θανόντα δεν αποτελούν λόγο απόκρυψης του πένθους.
- Θα πρέπει να πλησιάζουμε τη θλίψη με όποιον τρόπο θεωρούμε εμείς κατάλληλο. Μπορεί να αρνηθούμε την υπερβολική πίεση για να το ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε, καθώς επίσης και να αποκρούσουμε χαρακτηρισμούς τρίτων για υπερβολική προσκόλλησή μας στο πένθος. Ο τρόπος με τον οποίο κάποιος πενθεί δεν θα αλλάξει μέσα από τις υποδείξεις των τρίτων. Ωστόσο, καλό είναι να βρούμε τρόπους για να εκτονώσουμε τη θλίψη μας στην καθημερινή ζωή ώστε να αποσυμφορηθούμε στον κατάλληλο χρόνο.
- Μπορούμε να επιλέξουμε τρόπους αναπλήρωσης της χαμένης ζωτικότητάς μας, όποτε το θεωρούμε χρήσιμο. Η απώλεια ενός συντρόφου συνήθως ακολουθείται από την παραμέληση του εαυτού μας και την κοινωνική απομόνωση. Ωστόσο, από το να περιποιηθούμε το σώμα και το μυαλό μας μέχρι το να δεχτούμε ξανά μια πρόσκληση για γεύμα με φίλους, εξαρτάται από μας πόσο χρόνο προσαρμογής θα χρειαστούμε, εφόσον αφουγκραζόμαστε τις πραγματικές μας ανάγκες και δεν εξαναγκαζόμαστε σε ενέργειες που δεν μας εκφράζουν ή συγκαλύπτουν τη θλίψη μας.
Η αντιμετώπιση του θανάτου ενός συντρόφου και η επάνοδός μας στην κοινωνική ζωή μπορεί να επιφέρει ποικίλες εμπειρίες, εντελώς πρωτόγνωρες εμάς. Ενδεικτικά, για παράδειγμα, ο κοινωνικός περίγυρος μπορεί να θελήσει να μας επανεντάξει, χωρίς ωστόσο να καταλαβαίνει πλήρως τη θέση μας.
Ανάμεσα σε ζευγάρια φίλων, μπορεί να βιώσουμε το πένθος εντονότερα, μπορεί να αισθανθούμε μεγαλύτερη θλίψη και απομόνωση ή ότι δεν μας καταλαβαίνουν.
Από την άλλη πλευρά, εάν υπάρχουν τέκνα, αυτά συνήθως θα επιλέξουν μεν να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί μας και να μας στηρίζουν, χωρίς όμως να μπορούν να κατανοήσουν τη θέση στην οποία έχουμε περιέλθει και το μέγεθος της απώλειας.
Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση του πένθους από απώλεια συντρόφου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις ιδιαίτερες περιστάσεις και τη σχέση του ζευγαριού, και ενέχει άλλα χαρακτηριστικά από ότι π.χ. η συνθήκη απώλειας τέκνου ή γονέα.