Η ιστορία και οι μύθοι της κοιλάδας του Θανάτου
Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη μυστηριώδη έρημο των ΗΠΑ; Πώς πήρε το όνομα «Death Valley»; Γιατί το καλοκαίρι οι ντόπιοι βγαίνουν έξω με μακρυμάνικα; Τι συμβαίνει με τις πέτρες που κινούνται πάνω στο χώμα;
Χριστούγεννα του 1849. Μια ομάδα εποίκων με τις καρότσες τους έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες το ταξίδι από τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ. Προορισμός, η Σιέρα Νεβάδα της Καλιφόρνια και η αναζήτηση χρυσού.
Λίγο πριν από την πρωτοχρονιά, φτάνουν σε μια ξερή, παγωμένη και άνυδρη κοιλάδα. Για δυο ολόκληρους μήνες περπατούν και σκαρφαλώνουν τα γυμνά βουνά της. Ωστόσο, οι δυνάμεις τους έχουν στερέψει. Το νερό έχει πια τελειώσει, και αποφασίζουν να σφάξουν τα βόδια που τραβούσαν τα κάρα προκειμένου να μην πεθάνουν από ασιτία.
Λίγο πριν καταρρεύσουν από την καταπόνηση και τις κακουχίες, εμφανίζονται σαν από μηχανής θεοί κάποιοι καουμπόηδες και τους σώζουν. Μερικοί από τους μακρινούς ταξιδιώτες, όμως, δεν τα καταφέρνουν και τα πτώματά τους μένουν πίσω. Λίγο πριν αποχαιρετήσουν για πάντα την κοιλάδα, ένας από αυτούς γυρνάει το κεφάλι του, την αγναντεύει και λέει «Αντίο, Κοιλάδα του Θανάτου».
Κάπως έτσι η ερημική περιοχή πήρε το όνομα που τη συντροφεύει ως σήμερα, με χιλιάδες τουρίστες να φτάνουν ως εκεί κάθε χρόνο για να θαυμάσουν την απόκοσμη ομορφιά της και ν’ ακούσουν τους θρύλους της.
Γιατί είναι επικίνδυνη η κοιλάδου του θανάτου;
Η Κοιλάδα του Θανάτου βρίσκεται στις πολιτείες Καλιφόρνια και Νεβάδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η έκτασή της και μόνο τρομάζει, καθώς φτάνει τα 7.800 τ.χλμ. Τι είναι, όμως, αυτό που την κάνει τόσο επικίνδυνη και απρόσιτη;
Αποτελεί το πιο ξηρό και θερμό μέρος της Βόρειας Αμερικής, το δεύτερο ξηρότερο ολόκληρου του πλανήτη, καθώς και το πιο χαμηλό σημείο της ξηράς του δυτικού ημισφαιρίου, μιας και βρίσκεται 86 μέτρα κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η κοιλάδα πιθανότητα πριν από 12 χιλιάδες χρόνια ήταν υποθαλάσσια, κι αυτό το αποδεικνύει το αλάτι που έχει βρεθεί -αν και οι αλυκές έχουν σταματήσει να λειτουργούν εδώ και χρόνια.
Στην περιοχή επικρατούν βαρείς χειμώνες (ο μέσος όρος των θερμοκρασιών τον μήνα Ιανουάριο φτάνει τους -2 βαθμούς Κελσίου) και πολύ ζεστά καλοκαίρια. Η θερμοκρασία μάλιστα, έχει περάσει δυο φορές τα τελευταία 100 χρόνια τους 50 βαθμούς. Το τελευταίο ρεκόρ σημειώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, όταν το θερμόμετρο Φέρνας Κρικ στην έρημο της Νότιας Καλιφόρνιας έδειξε 54,4 βαθμούς Κελσίου. Αυτή, ωστόσο, δεν είναι η υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ, μιας και το μακρινό 1913 σκαρφάλωσε στους 56,7 βαθμούς Κελσίου!
Η βλάστηση είναι περιορισμένη, καθώς το πιο συχνό θέαμα που συναντά κανείς είναι κάκτους και ξερούς κορμούς δέντρων - ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Η πανίδα της μπορεί ν’ αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον άνθρωπο, καθώς πέρα από τους λαγούς και τα πρόβατα, βρίσκονται κροταλίες, τσακάλια, λύκοι, ακόμη και λιοντάρια των βουνών.
Παρά το ακραίο κλίμα που επικρατεί, υπάρχουν περίπου 300 άνθρωποι οι οποίοι εργάζονται τόσο στο Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου που λειτουργεί από τα μέσα του 20ου αιώνα, όσο και στα τοπικά ξενοδοχεία, τα οποία υποδέχονται τους τουρίστες που φτάνουν για να περιηγηθούν στην έρημο.
Όπως δήλωσε μάλιστα ένας από τους κατοίκους της στο αμερικανικό μέσο Business Insider, η ζωή κάθε άλλο παρά εύκολη είναι στην περιοχή, ειδικά το καλοκαίρι.
«Είναι πολύ καταπιεστικό. Βγαίνεις έξω και αισθάνεσαι αμέσως τη ζέστη, την καταλαβαίνεις στο δέρμα σου. Το κλίμα είναι ξηρό. Δεν καταλαβαίνεις τον ιδρώτα σου γιατί εξατμίζεται αμέσως» σημείωσε, προσθέτοντας πως πολλές φορές τα καλοκαίρια οι ντόπιοι φοράνε μακρυμάνικα και παντελόνια αντί για σορτσάκια, προκειμένου να προστατευτούν από τις ισχυρές ακτίνες του ήλιου.
Όλες αυτές οι μαρτυρίες για τη ζωή στην Κοιλάδα του Θανάτου, σε συνδυασμό με τους θρύλους που έχουν μεταφερθεί από στόμα σε στόμα, έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο πέπλο μυστηρίου γύρω απ’ αυτή. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό διαδραμάτισαν τα στυγερά εγκλήματα που σημειώθηκαν εκεί κατά τη δεκαετία του 1970.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, αστυνομικοί που ερευνούσαν την περιοχή βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα αποτρόπαιο θέαμα.
Μια σειρά από πτώματα περίπου 30 κοριτσιών, τα οποία είχαν ένα κοινό: κανένα δεν ξεπερνούσε τα 25 χρόνια. Δύο περιπτώσεις, της 12χρονης Μπρουκς Μπράσγουελ και της 14χρονης φίλης της Τζόρτζια Γκιρ, που είχαν εξαφανιστεί από το παντοπωλείο της γειτονιάς τους και τελικά βρέθηκαν νεκρές στην Κοιλάδα, προκάλεσαν σοκ στο αμερικανικό κοινό. Η αστυνομία ερευνά ως σήμερα τις υποθέσεις τους, μιας και ο δολοφόνος δεν έχει βρεθεί ακόμη.
Οι ιστορίες τους, μάλιστα, έχουν δώσει την αφορμή για τη δημιουργία αρκετών ντοκιμαντέρ σχετικά με τις κινήσεις του κατά συρροή δολοφόνου, με τελευταίο αυτό του τηλεοπτικού δικτύου CBS το 2012. Όπως επισημαίνουν οι αστυνομικές αρχές και οι ερευνητές, ο δολοφόνος επέλεξε ν’ αφήσει τα πτώματα των συγκεκριμένων κοριτσιών εκεί, καθώς γνώριζε πως οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν θα βοηθούσαν στην ταχύτερη αποσύνθεση των σωμάτων και, έτσι, σε σύντομο χρονικό διάστημα τα ίχνη θα εξαφανίζονταν.
Τί συμβαίνει με τους κινούμενους βράχους;
Επιπλέον, πολλοί υποστηρίζουν πως στην Κοιλάδα του Θανάτου έχουν συμβεί και διάφορα μεταφυσικά φαινόμενα. Οι περισσότεροι στηρίζουν τις θεωρίες τους στους κινούμενους βράχους -μεγάλων πετρών που φαίνεται λες και έχουν συρθεί μόνες τους στο έδαφος.
Το φαινόμενο αυτό παρατηρήθηκε πρώτη φορά από ανθρακωρύχους της περιοχής. Από τότε αρκετοί επιστήμονες προσπάθησαν να δώσουν εξήγηση στο περίεργο αυτό φαινόμενο, τοποθετώντας ακόμη και πομπούς GPS πάνω σ’ αυτές.
Τη λύση στο μυστήριο φαίνεται πως τελικά την έδωσαν ο Ρίτσαρντ και Τζέιμς Νόρις, οι οποίοι βιντεοσκόπησαν τις πέτρες και τις είδαν να κινούνται -μερικές μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα.
Πού οφείλεται, όμως, κάτι τέτοιο;
Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, οι πέτρες αυτές κατά τους χειμερινούς μήνες κινούνται κάτω από ένα λεπτό μείγμα από νερό, πάγο και αέρα. Τα λεπτά στρώματα πάγου που δημιουργούνται, σπάνε και αυτό δημιουργεί αρκετή τριβή για να τις μετακινήσει στη λασπώδη επιφάνεια της προσωρινής λίμνης που εμφανίζεται.
Όπως σημειώνουν, το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε άλλες περιοχές -όπως το Saskatchewan ή το Ontario- αλλά ποτέ ως τώρα σ’ ένα τόσο ξηρό μέρος όπως η Κοιλάδα του Θανάτου.
Το 2018 υπολογίζεται πως την επισκέφτηκαν περισσότεροι από 1.600.000 τουρίστες. Μερικοί επέλεξαν να ταξιδέψουν τους καλοκαιρινούς μήνες, ωστόσο, μια τέτοια ενέργεια είναι ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και θάνατο -όπως για παράδειγμα αυτόν μιας γυναίκας περιηγήτριας στις 31 Αυγούστου του 2019.
Τα ταξιδιωτικά γραφεία που αναλαμβάνουν την ξενάγηση στην περιοχή επισημαίνουν πως η καλύτερη περίοδος για να επισκεφτεί κανείς την Κοιλάδα του Θανάτου είναι μεταξύ Οκτωβρίου και Μαΐου, όταν οι θερμοκρασίες που επικρατούν είναι σε πιο φυσιολογικά επίπεδα.
Οι επισκέπτες μπορούν να μείνουν σε κάμπινγκ ή ξενοδοχείο και να επισκεφτούν διάφορα εντυπωσιακά μέρη, όπως τον μεγάλο κρατήρα βάθους 600 μέτρων, τα πανέμορφα φαράγγια που μοιάζουν λες και βγήκαν από πίνακα ζωγραφικής, ακόμη και τον πολύχρωμο ηφαιστειακό λόφο.
Καλό, ωστόσο, θα ήταν πριν ξεκινήσετε να πάρετε μαζί σας ένα καπέλο και ένα παγούρι νερό. Σίγουρα θα φανούν χρήσιμα...
